سلام مجدد . و عرض تبريك. وقتي اينجا اومدم تصور نمي كردم اين وبلاگ متعلق به شما باشه. وقتي كامنت شما رو ديدم خيرت زده شدم. برادر بزرگوارم ما همه عمر مشغول تحمل تلخيهاي زندگي هستيم . اما اين دليل سكوت نميشه. حرف را بايد زد . درد را بايد گفت. اگر براي يكنفر .بله فقط براي يكنفر هم تلنگر باشه باز سكوت جايز نيست.چشيدن سم تلخ حقيقت بسيار گوارا تر از چشيدن شهد شيرين دروغ و نيرنگه. و ذائقه ما متاسفانه يا خوشبختانه با اين دومي هيچ سازگاري نداره . موفق و مويد باشيد